افزایش تنش بین ایران و آمریکا| تهران می‎تواند به حمایت و وعده‎های چین اعتماد کند؟

به نظر می‌رسد در میان خریداران نفتی ایران هیچ کشوری مهمتر از چین نباشد. در نتیجه، پکن هنوز می‌تواند بخشی از راه حل برای ایران به منظور مقابله با تبعات منفی تحریم‌های شدید امریکا باشد. بدترین سناریوی ممکن منازعه احتمالی نظامی میان ایران و امریکاست

آفتاب‌‌نیوز :

سرویس بین الملل- همزمان با افزایش "فشار حداکثری" آمریکا علیه ایران، جمهوری اسلامی ایران به چین نه به عنوان یک ناجی که دستکم به عنوان بخشی از راه حل اتکا دارد.

به گزارش آفتاب‎نیوز؛ سایت "المانیتور" نوشته است: در میانه فشارهای شدید دولت ترامپ بر ایران و تصمیم شخص او مبنی بر عدم تمدید معافیت خرید نفت از ایران برای مشتریان کلیدی نفت آن کشور، تنش میان ایران و امریکا به سطحی بی‌سابقه در دهه‌های اخیر رسیده است. به نظر می‌رسد در میان خریداران نفتی ایران هیچ کشوری مهمتر از چین نباشد. در نتیجه، پکن هنوز می‌تواند بخشی از راه حل برای ایران به منظور مقابله با تبعات منفی تحریم‌های شدید امریکا باشد.

این سایت در ادامه می نویسد: "چین متحدی ارزشمند برای ایران محسوب می شود. آن کشور بزرگترین شریک تجاری ایران است. بیشترین سهم صادرات نفت ایران به چین است. همچنین، آن کشور عضو دائمی شورای امنیت سازمان مال متحد است. فراتر از همه این‌ها، چین یکی از امضاکنندگان برجام و متحد سیاسی ایران است. روابط ایران و چین در دهه‌های اخیر افزایش یافته چرا که امریکا فشار خود را برای شکل‌دهی به آن روابط و یا تضعیف آن تحمیل کرده است. واشنگتن بر پکن فشار آورده تا آن کشور روابط خود را با تهران محدود سازد. با این حال، نگرانی مشترک درباره سیاست خارجی امریکا سبب شده تا ایران و چین هر روز به یکدیگر نزدیک‌تر شده و همکاری‌های بیشتری را با هم داشته باشند. اقدامات آمریکا برای کاهش سطح تعاملات ایران و چین موضوع تازه‌ای نیست. این موضوع به سیاست‌های دهه 80 میلادی امریکا باز می‌گردد؛ زمانی که ایران درگیر جنگ با عراق بود و پس از آن امریکا خود وارد جنگ علیه عراق همسایه ایران شد و واشنگتن با فروش تسلیحات چین به ایران مخالفت کرد. فشار امریکا بر چین در اواسط دهه 90 میلادی در مورد همکاری‌های هسته‌ای با ایران بود. با این حال، علیرغم تمام فشارها، چین و ایران در طول دهه‌های گذشته رابطه کلی خود را حفظ کرده‌اند".

این سایت در ادامه می نویسد: "در شرایط فعلی، رابطه سه جنبه ایران، چین و امریکا در حال شکل گیری دوباره است. پکن و واشنگتن اکنون به سوی حل و فصل روابط تجاری خود که این اواخر به جنگ انجامیده بود نزدیکتر می‌شوند این موضوعی حیاتی برای چین است. دستور کار این مذاکرات از جمله خواست امریکا از چین برای توقف خرید نفت از ایران است و در صورت دستیابی به این توافق معامله تجاری امریکا و چین می تواند ضربه‌ای به روابط تهران و پکن وارد سازد و واردات نفت چین از ایران را کاهش دهد. با این حال، با توجه به تخولات اخیر در موضع امریکا و چین در مورد مذاکرات تجاری، حل و فصل سریع جنگ تجاری میان دو کشور بعید به نظر می‌رسد. این موضوع بستگی به آن دارد که چین تا چه اندازه شرایط امریکا را برای خرید نفت از ایران برآورده می‌سازد. چین سابقه واکنش‌های پیچیده به بحران‌های بین المللی به خصوص بحران‌هایی که امریکا در آن درگیر است را دارد. در آخرین نمونه، موضع چین نسبت به رویکرد ترامپ در مورد کره شمالی را شاهد بودیم؛ اینکه چین موضعی متناقض و درهم همراه با انتقاد از امریکا و همزمان تحسین آن کشور به دلیل مذاکره با شخص "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی در پیش گرفت. در زمینه مسئله فنی واردات نفت از ایران تصمیم‌گیری برای چین ساده نخواهد بود. واردات نفت از ایران به نفع چین است چرا که ایران در دوره بحران‌های بین المللی تامین‌کننده اصلی و مهم انرژی برای چین محسوب می‌شود. اکنون در کشورهای تولیدکننده نفت، بحران و هرج و مرج در جریان است؛ از لیبی تا الجزایر و ونزوئلا. در نتیجه، ایران گزینه مهم نفتی برای چین است. در میان فروشندگان نفت به چین در خاورمیانه، ایران تنها کشور است که خارج از نفوذ و تحت سلطه امریکا بودن قرار دارد. با توجه به رقابت شدید استراتژیک میان واشنگتن و پکن این موضوعی حائز اهمیت برای چین است".

"المانیتور" می افزاید: "کاهش صادرات نفت از ایران می‌تواند با سایر پیامدهای سیاسی و امنیتی در ارتباط باشد؛ از جمله تنش‌های اخیر در خاورمیانه به ویژه در خلیج فارس و تنگه استراتژیک هرمز. چین تقریبا بیش از نیمی از نفت خود را از خلیج فارس وارد می‌کند. در نتیجه، هرگونه اخلال در انتقال نفت هزینه سنگینی را بر چین تحمیل خواهد کرد. بدترین سناریوی ممکن منازعه احتمالی نظامی میان ایران و امریکاست که منافع چین را به خطر خواهد انداخت. در نتیجه، چین خواستار حفظ توازن قوا در خاورمیانه و ثبات در ان منطقه است. هرگونه بی ثباتی در منطقه بر روی برنامه بزرگ بین المللی کمربند ابریشم چین که تعدادی از کشورهای خاورمیانه را نیز شامل می شود تاثیری منفی خواهد گذاشت. در سطح کلان ممنوعیت امریکا برای خرید نفت از ایران اقدامی یکجانبه و به ضرر منافع چین است.

به موازات آن، واشنگتن بر کشورهای مختلف برای متوقف کردن تجارت با "هواوی" غول فناوری چین و نماد صادرات آن کشور، بر پکن اعمال فشار می کند. دولت امریکا مبارزه‌ای حقوقی را علیه آن شرکت آغاز کرده است. اگر این واردات به طور کامل متوقف شود چین موقعیت کنونی خود به عنوان شریک تجاری اصلی تهران را از دست می‌دهد و دیکر نفوذی بر ایران نخواهد داشت. در نتیجه، عدم واردات نفت چین از ایران می تواند تهران را به خروج از برجام دعوت کند؛ توافق‌نامه‌ای که ارزش زیادی برای سیاست خارجی چندجانبه‌گرایانه چین دارد. در چنین بستری است که چین در ماه‌های اخیر تصمیم گرفته تا فارغ از فشارهای امریکا به خرید نفت خود از ایران ادامه دهد. با این وجود، در میان مدت و بلند مدت، ایران نمی تواند روی مقاومت چین در برابر فشار امریکا حساب کند. تهران تنها 1 درصد از کل تجارت خارجی پکن را تشکیل می دهد در حالی که امریکا شریک اصلی تجاری چین است و بر سیستم مالی جهانی غلبه دارد و همچنان بزرگترین بازار جهان است. علاوه بر این، فشار دولت ترامپ بر روی شرکت های چینی برای بازداشتن آنان از همکاری با ایران تاکنون کارامد بوده است.

این سایت در بخش پایانی و نتیجه‌گیری گزارش خود می‌نویسد:"با این وجود، تهران هنوز هم می‌تواند انتظار داشته باشد که پکن بخش مهمی از استراتژی‌های آن علیه اقدامات واشنگتن باشد. چین اما احتمالا با احتیاط به تجارت با ایران ادامه می‌دهد چرا که نمی‌خواهد با مجازات‌های تحریمی امریکا مواجه شود. ایران هنوز می تواند به چین به عنوان یک سوپاپ اطمینان بنگرد. با این حال، تهران باید بداند که نمی‌تواند انتظارات فوق العاده و زیادی از چین داشته باشد".

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002TZp