استقلال نکونام - استقلال ساپینتو: یک مقایسه سریع
تعطیلات بازی‌های باشگاهی و آغاز دیدار‌های ملی، فرصت بسیار خوبی است که آمار یکی از تیم‌های مدعی فصل جاری را با فصل گذشته، مقایسه و مورد بررسی قرار دهیم. یکی از همان مدعیان که تا به امروز کسی باورش نمی‌شد با وجود انبوهی از مشکلات، ۹ امتیاز از چهار دیدار کسب کند، استقلال است.
*استقلال فصل پیش با ریکاردو ساپینتو در چهار بازی اول، آمار متوسطی در نرخ امید به گل خلق کرد. آبی‌ها با ساپی مقابل سپاهان، ملوان، مس کرمان و نفت مسجد سلیمان قرار گرفتند که امید گل آن‌ها به ترتیب برابر با ۰/۹۶، ۰/۳۰، ۲/۲۱، ۰/۳۶ بوده است که اگر میانگین این اعداد را محاسبه کنیم، به عدد ۰/۹۶ می‌رسیم؛ یعنی شاگردان ساپینتو، به طور تقریبی، یک گل در هر بازی به ثمر رسانده‌اند.
*اما ارقام نکونام از باب همین موضوع، بسیار متفاوت و البته قابل توجه است. ۱/۳۱، ۱/۰۱، ۱/۳۵، ۱/۰۹ آمار خوب شاگردان نکونام برابر صنعت نفت آبادان، ملوان، سپاهان و استقلال خوزستان را به وضوح نشان می‌دهد و اعلام می‌کند که استقلال نکو، در هر چهار دیدار بیشتر از یک موقعیت، برای گلزنی فرصت داشته است. متوسط این آمار، ۱/۱۹ است که رقمی بالاتر از تیم ساپینتو را به ذهن مخاطبان فوتبال می‌رساند.
*در مجموع شوت‌ها، آمار آنچنان فرقی نکرده و این فصل، آبی‌ها یک شوت بیشتر روانه دروازه رقبا کرده‌اند. از ۴۴ شوت، ۱۶ شوت در چارچوب قرار گرفته و ۵ گل به ثمر رسیده؛ در حالی که استقلال ساپی، آمار ۴۳ شوت، ۱۱ شوت درون چارچوب و چهار گل زده را ثبت کرده است. تیم نکونام تنها یک بار در تقابل با سپاهان، دروازه‌اش فرو ریخت، ولی تیم ساپینتو، در چهار دیدار، ۳ مرتبه دروازه خود را باز شده دید.
*در امتیازات، نکونام دست بالاتر را دارد و با دو امتیاز اختلاف نسبت به ساپی، رده سوم جدول را به خود اختصاص داده است.
تمامی اطلاعات، آمار و ارقام حاکی از برتری مطلق نکونام در قیاس با مرد پرتغالی است؛ اما آیا این نظریه که استقلال نکونام، در چهار هفته آغازین، بهتر از ساپینتو فوتبال بازی کرد، مورد پذیرش قرار می‌گیرد؟ برای پاسخ قطعی و صحیح به این سؤال، باید حداقل یک نیم فصل بگذرد تا باز هم بیشتر از قبل، متوجه فرق‌های نکو و ساپینتو شویم.
آنچه که استقلال پرشور و هیجان انگیز ساپینتو را به استقلال اقتصادی و اغلب «حوصله سر بر» نکونام متمایز می‌کند، این است که ساپینتو به شدت به پرس‌های سنگین از دقایق ابتدایی بازی، علاقه داشت؛ با سه وینگر ویرانگر در خط حمله بازی می‌کرد و تیم او در زدن گل‌های زیاد، سیری ناپذیر بود. قائدی و محبی، برگ برنده‌های ساپینتو از حیث نبرد‌های تاکتیکی و تکنیکی بودند و مطهری، رضاوند، مهری و چشمی را هم باید در این ایده تاکتیکی، دخیل دانست. این قضیه از نیم فصل دوم و از بازی برگشت برابر ملوان رقم خورد. بی‌دلیل نبود که استقلال با ۵۲ گل زده، بهترین خط حمله لیگ را از آن خود کرد.
چنین شیوه و دستوری در برنامه‌های تاکتیکی نکونام، جایی ندارد و سبک بازی تیم او، شبیه به «کیک اند راش» انگلیسی‌هاست. اگر دقت کرده باشید، نکونام به مهدی پور و نیک نفس بیشتر میدان می‌دهد و بر روی این دو مهره، حساب ویژه‌ای باز کرده؛ در حالی که ساپینتو به ندرت از آن‌ها در ترکیب، بازی می‌گرفت. ساپی اما، سعید مهری را پرورش داد و توانست از مهری، یک هافبک داینامیک، فعال، پرجنب و جوش و شوت زن بسازد.
نکونام از بسیاری جهات، به کی روش شباهت دارد. او امتحانش را قبلاً در فولاد پس داده و اهالی فوتبال به خوبی می‌دانند که نکو با در اختیار داشتن هجومی‌ترین و بهترین مهره‌ها باز هم از عنصر احتیاط غافل نخواهد بود.
حال این مسئله، در دراز مدت به آرامی خود را عیان می‌کند و مشخص می‌شود که طرفداران استقلال، با نکونام از فوتبال لذت می‌برند یا با ساپینتو!
