حکایت آن مرد که از میزش بزرگ‌تر بود

آفتاب- جاوید قربان‌اوغلی: خبر برکناری نعمت زاده از وزارت نفت چندان هم دور از انتظار نبود. این شایعه مدتها بر سر زبانها بود و در نهایت مثل بسیاری دیگر از شایعه‌ها تحقق یافت و او هم از ساختار مدیریت نفت کنار گذاشته شد.

مدیر لایق، کم گوی و پرکار دولت‌های مختلف که از زمان تاسیس جمهوری اسلامی بی هیچ ادعایی هر مسولیتی را که به دوشش گذاشتند پذیرفت و در کار خود منشاء اثر و تحولی بزرگ در ساختار صنعت کشور شد.

اغراق نیست اگر گفته شود نعمت زاده، در کار خود کارشناس‌تر از هر کارشناس و لایق‌تر از هر مدیری بود که با او کار می‌کرد. اهل مجامله و تعارف نبود. اهمیت کار‌، اجرای آن به احسن نحو و تحقق اهداف برای او بسیار مهم‌تر از هر چیز دیگر و حتی روابطش با همکاران بود. به همین دلیل نیز کسانی‌که همکار او بودند فشار زیادی را در کار بر دوش خود احساس می‌کردند.

نعمت‌زاده زودتر از همه آنان سرکار حاضر می‌شد. دیرتر از همه دفتر کار خود را ترک می‌کرد و دقیق‌تر از همه کارها را در همه سطوح کنترل می‌کرد و به قول معروف مو را از ماست می‌کشید.

در سال 1376 که دولت اقای خاتمی روی کار آمد جایی در کابینه به او داده نشد. کسی که از اول انقلاب در بالاترین رده‌های مدیریتی صنعت کشور کار کرده و آخرین سمتش نیز وزارت صنایع بود. ولی وقتی زنگنه مدیریت شرکت ملی صنایع پتروشیمی را به او پیشنهاد کرد بی هیچ ادعایی این مسولیت را به عهده گرفت و گزافه نیست اگر گفته شود هرچه که امروز در عسلویه داریم و صادرات کشور از قبل این قطب صنعت به شش میلیارد دلار بالغ شده همه و همه حاصل کار و زحمات این مرد بزرگ است.

به یاد دارم مدیر ارشد یکی از کشورها که در آن ماموریت داشتم و با تلاش‌های نعمت‌زاده سرمایه‌گذاری کلانی را در یکی از فازهای عسلویه کرده است، به من گفت نام نعمت‌زاده خود تضمینی برای شرکتهای بزرگ خارجی است تا بدون هیچ دغدغه‌ای میلیاردها دلار را در کشورتان سرمایه‌گذاری کنند و همه بر این نکته واقفند که از زمان کنار گذاشته شدن نعمت زاده از پتروشیمی وضعیت در عسلویه چگونه است که البته بخشی از این وضعیت ناشی از شرایط عمومی سرمایه‌گذاری خارجی در ایران در دوره جدید است.

نعمت‌زاده از نفت رفت. او هم مانند بسیاری دیگر برکنار شد. گناه او این بود که چند سرو گردن از کسانیکه به او دستور می‌دادند بزرگتر بود وگرنه کسانی که نعمت‌زاده را می‌شناسند می‌دانند که او نه جناحی بود و نه حزبی و اگر تعلق خاطری هم به کسی دیگر دارد نه اجبار حزبی و جناحی که ارادتی مخلصانه است به بزرگان کشور.

ارادتی که هیچ تاثیری در کار او در دولتهای مختلف نداشت. کما اینکه کاری که نعمت زاده در دولت نهم کرد کاری بود کارستان و اگر فقط یک فقره «مدیریت سوخت» که معضل کشور بود در کارنامه او گنجانده شود برای او کافی است و باید اعتراف کرد که به اندازه تمام کارهای دولت نهم برای کشور کار کرده است.

یقیین دارم برخلاف کسانی‌که وقتی از مسولیت کنار گذاشته می‌شوند راست یا دروغ می‌گویند راحت شدیم و شب را با آرامش خوابیدیم، نعمت زاده شب را با دغدغه کارهای نیمه تمام و بزرگی که آغاز کرده بود به سر برد. نعمت زاده‌ها دغدغه کشور را دارند و نه دغدغه جیب و پست و مناصب خود را.

این صفت مردان بزرگ است که به دور از جنجالهای تبلیغاتی کارهای بزرگی که آینده کشور را رقم می‌زنند به سرانجام می‌رسانند. کارهایی که امید و غرور ملی می‌آفریند. هر چند مدال افتخار این کارهای بزرگ را کسانی بر سینه خود بیاویزند که هیچ هنری جز گزافه‌گویی ندارند.

برای کسانی که خدمت به خلق خدا را عبادت و ریا در کار را شرک می‌دانند فرقی نمی‌کند کجا باشند. عشق آنان به دین و میهن چونان شعله‌ای است که وجودشان را می‌گدازد و یک دم آنان را آرام نمی‌گذارد.

نعمت زاده‌ها با یک کاغذ بر سرکار می‌آیند و یا از کار برکنار می‌شوند . ولی این سوال باید پاسخ داده شود که محاسبه سود و زیان برکناری مدیران لایقی که منشاء اثر بزرگی در کشور بوده‌اند به عهده چه کسی است؟ این دستور دین ماست که «ان الله یامرکم ان تودوا الامانات الی اهلها».

نعمت زاده از میزش بسیار بزرگتر بود و این برای کسانی‌که بزرگی را از میزها می‌گیرند بسیار سخت و غیر قابل تحمل است.

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/000L3D