روایت عباس عبدی از مدارک جعلی روسی برخی مدیران
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: عباس عبدی در یادداشتی تحت عنوان «دزدی که شاخ و دم ندارد» در شماره روز چهارشنبه روزنامه اعتماد ملی، به بحران مدارک جعلی در میان مدیران اشاره کرده است.
عبدی در یادداشت خود پس از برشمردن انواع و اقسام دزدی‌ها و جعل‌ها می‌نویسد: «منظور از جعل نیز فراتر از آن چیزی است كه در قضیه وزیر كشور سابق رخ داد زیرا آن مدرك هم به لحاظ ماهوی و هم به لحاظ صوری و شكلی جعلی بود اما بسیاری از مدارك دانشگاهی موجود به لحاظ صوری جعلی نیستند ولی به لحاظ ماهوی كاملا جعلی هستند و خطرات این جعل بیشتر از جعل صوری مدرك است. فعلا به انواع مدارك دانشگاهی جعلی اشاره می‌كنم. اولین نوع آن همان مدارك جعلی صوری است كه كل قضیه دروغ و ساختگی است كه فعلا در این مورد بحثی ندارم. اما كافی است اشاره شود كه وقتی سروكار فاحش‌ترین نوع از جعل مدرك نیز به دادگاه كشیده نمی‌شود، در مورد سایر موارد جعل طبعا انتظاری نباید داشت! گذشته از این نوع جعل صوری، سه نوع مدرك جعلی (ماهوی) دیگر داریم كه شرح می‌دهم».
این روزنامه‌نگار ادامه می‌دهد: «نوع اول، مدرك واقعی و معتبر از دانشگاه‌های نیمه‌معتبر یا كم‌اعتبار است، حتی ممكن است دانشگاه مدرك‌دهنده معتبر هم باشد اما سیستم آنجا به دلا‌یلی چنان فاسد شده باشد كه چنین مداركی را صادر كند. برای نمونه دانشگاه مسكو یا برخی كشورهای بلوك شرق را می‌توان نام برد. كسی كه خواهان مدرك دكتری است می‌تواند بدون حضور در مسكو (ممكن است یكی دو بار جهت تفریح یا انجام امور اداری به آنجا برود) و با پرداخت هزینه لازم مدرك دكتری‌اش را بگیرد اما این كار مستلزم پرداختن رشوه مناسب به استاد راهنما و هزینه ثبت‌نام در دانشگاه است. در این صورت دانشجو بدون حضور در آنجا پس از پرداخت چند سال هزینه و رشوه، صاحب دكتری می‌شود».
عبدی می‌نویسد: «استاد راهنما شخصا یا از طریق دستیارانش، پایان‌نامه و تز را تهیه می‌كند و در جلسه صوری دفاعیه، آن را تصویب می‌كند و تمام مراحل كار به‌طور قانونی ولی ظاهری ادامه می‌یابد. مدرك دكتری به نام متقاضی صادر و یك نسخه از پایان‌نامه نیز به دانشجو تقدیم می‌شود. پایان‌نامه‌ای به زبان سلیس روسی كه صاحب مدرك حتی قادر به خواندن حروف آن نیز نیست. این فرد مدرك دكتری خود را عموما به دانشگاه غیردولتی ارائه می‌كند. در حالی كه در اصل احتمالا فقط مدرك لیسانس یا حداكثر فوق‌لیسانس در داخل كشور را دارد. لذا با مدرك و عنوان جدید آقای دكتر سر كلا‌س می‌رود و حقوق می‌گیرد».
این روزنامه نگار با آوردن شاهدی در مورد مدارک جعلی روسی ادامه می‌دهد: «یكی از دوستان كه به واسطه حضورش در سفارت ایران در مسكو، همسرش زبان روسی را خوب یاد گرفته است تعریف می‌كرد همسرش كه زبان روسی درس می‌دهد، اخیرا متوجه حضور افراد 40 تا 50 ساله زیادی در كلا‌س درسش شده و پس از پیگیری فهمیده كه همه آنان آقایان دارای مدرك دكتری از دانشگاه مسكو و استاد آن دانشگاه غیردولتی هستند و برای این سر كلا‌س می‌آیند كه پس از قضیه كردان حس كرده‌اند كه دیر یا زود مشت آنان هم باز خواهد شد لذا می‌كوشند كه حداقل از رو خواندن زبان روسی را یاد بگیرند».
وی ادامه می دهد: «دوست دیگری تعریف می‌كرد كه یكی از این افراد را می‌شناسد و بارها از این دوست ما پرسیده كه چگونه می‌توان از هند مدرك دكتری گرفت و او تعجب می‌كند كه تو مدرك دكتری داری، دیگر مدرك جدید برای چه می‌خواهی، وی اقرار می‌كند كه مدركم روسی است و دیر یا زود قضیه لو خواهد رفت و باید مدرك جانشین هم داشته باشم».
عباس عبدی در پایان یادداشت خود نیز خاطر نشان می‌کند: «در این شیوه، هم دانشگاه اصلی صاحب پول یامفتی شده و هم استاد راهنما و همكارانش و هم آقا یا خانم دكتر ایرانی! اما این پول‌ها از آسمان نیامده بلكه از جیب مردم ایران هزینه می‌شود، آن هم نه همان مقداری كه مستقیما هزینه شده بلكه چندین و چند برابر آن از جیب من و شما پرداخت می‌شود تا از یك‌سو چرخ دانشگاه‌های مذكور و استادان آن پنچر نماند و از سوی دیگر آقای دكتر هم صاحب حقوق و عنوان استادی و پرستیژ شود و در نهایت فرزند من و شما را هم بی‌سوادتر از خودش با یك مدرك پوشالی تحویل جامعه دهد».
آفتاب: عباس عبدی در یادداشتی تحت عنوان «دزدی که شاخ و دم ندارد» در شماره روز چهارشنبه روزنامه اعتماد ملی، به بحران مدارک جعلی در میان مدیران اشاره کرده است. عبدی در یادداشت خود پس از برشمردن انواع و اقسام دزدی‌ها و جعل‌ها می‌نویسد: «منظور از جعل نیز فراتر از آن چیزی است كه در قضیه وزیر كشور سابق رخ داد زیرا آن مدرك هم به لحاظ ماهوی و هم به لحاظ صوری و شكلی جعلی بود اما بسیاری از مدارك دانشگاهی موجود به لحاظ صوری جعلی نیستند ولی به لحاظ ماهوی كاملا جعلی هستند و خطرات این جعل بیشتر از جعل صوری مدرك است. فعلا به انواع مدارك دانشگاهی جعلی اشاره می‌كنم. اولین نوع آن همان مدارك جعلی صوری است كه كل قضیه دروغ و ساختگی است كه فعلا در این مورد بحثی ندارم. اما كافی است اشاره شود كه وقتی سروكار فاحش‌ترین نوع از جعل مدرك نیز به دادگاه كشیده نمی‌شود، در مورد سایر موارد جعل طبعا انتظاری نباید داشت! گذشته از این نوع جعل صوری، سه نوع مدرك جعلی (ماهوی) دیگر داریم كه شرح می‌دهم».
این روزنامه‌نگار ادامه می‌دهد: «نوع اول، مدرك واقعی و معتبر از دانشگاه‌های نیمه‌معتبر یا كم‌اعتبار است، حتی ممكن است دانشگاه مدرك‌دهنده معتبر هم باشد اما سیستم آنجا به دلا‌یلی چنان فاسد شده باشد كه چنین مداركی را صادر كند. برای نمونه دانشگاه مسكو یا برخی كشورهای بلوك شرق را می‌توان نام برد. كسی كه خواهان مدرك دكتری است می‌تواند بدون حضور در مسكو (ممكن است یكی دو بار جهت تفریح یا انجام امور اداری به آنجا برود) و با پرداخت هزینه لازم مدرك دكتری‌اش را بگیرد اما این كار مستلزم پرداختن رشوه مناسب به استاد راهنما و هزینه ثبت‌نام در دانشگاه است. در این صورت دانشجو بدون حضور در آنجا پس از پرداخت چند سال هزینه و رشوه، صاحب دكتری می‌شود».
عبدی می‌نویسد: «استاد راهنما شخصا یا از طریق دستیارانش، پایان‌نامه و تز را تهیه می‌كند و در جلسه صوری دفاعیه، آن را تصویب می‌كند و تمام مراحل كار به‌طور قانونی ولی ظاهری ادامه می‌یابد. مدرك دكتری به نام متقاضی صادر و یك نسخه از پایان‌نامه نیز به دانشجو تقدیم می‌شود. پایان‌نامه‌ای به زبان سلیس روسی كه صاحب مدرك حتی قادر به خواندن حروف آن نیز نیست. این فرد مدرك دكتری خود را عموما به دانشگاه غیردولتی ارائه می‌كند. در حالی كه در اصل احتمالا فقط مدرك لیسانس یا حداكثر فوق‌لیسانس در داخل كشور را دارد. لذا با مدرك و عنوان جدید آقای دكتر سر كلا‌س می‌رود و حقوق می‌گیرد».
این روزنامه نگار با آوردن شاهدی در مورد مدارک جعلی روسی ادامه می‌دهد: «یكی از دوستان كه به واسطه حضورش در سفارت ایران در مسكو، همسرش زبان روسی را خوب یاد گرفته است تعریف می‌كرد همسرش كه زبان روسی درس می‌دهد، اخیرا متوجه حضور افراد 40 تا 50 ساله زیادی در كلا‌س درسش شده و پس از پیگیری فهمیده كه همه آنان آقایان دارای مدرك دكتری از دانشگاه مسكو و استاد آن دانشگاه غیردولتی هستند و برای این سر كلا‌س می‌آیند كه پس از قضیه كردان حس كرده‌اند كه دیر یا زود مشت آنان هم باز خواهد شد لذا می‌كوشند كه حداقل از رو خواندن زبان روسی را یاد بگیرند».
وی ادامه می دهد: «دوست دیگری تعریف می‌كرد كه یكی از این افراد را می‌شناسد و بارها از این دوست ما پرسیده كه چگونه می‌توان از هند مدرك دكتری گرفت و او تعجب می‌كند كه تو مدرك دكتری داری، دیگر مدرك جدید برای چه می‌خواهی، وی اقرار می‌كند كه مدركم روسی است و دیر یا زود قضیه لو خواهد رفت و باید مدرك جانشین هم داشته باشم».
عباس عبدی در پایان یادداشت خود نیز خاطر نشان می‌کند: «در این شیوه، هم دانشگاه اصلی صاحب پول یامفتی شده و هم استاد راهنما و همكارانش و هم آقا یا خانم دكتر ایرانی! اما این پول‌ها از آسمان نیامده بلكه از جیب مردم ایران هزینه می‌شود، آن هم نه همان مقداری كه مستقیما هزینه شده بلكه چندین و چند برابر آن از جیب من و شما پرداخت می‌شود تا از یك‌سو چرخ دانشگاه‌های مذكور و استادان آن پنچر نماند و از سوی دیگر آقای دكتر هم صاحب حقوق و عنوان استادی و پرستیژ شود و در نهایت فرزند من و شما را هم بی‌سوادتر از خودش با یك مدرك پوشالی تحویل جامعه دهد».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
جناب عبدی باید به عرضتان برسانم جوری موضوع را عنوان می کنید که هرکه مدرک از روسیه می گیرد گره ای به کارش هست بنده به دلایل زیر با شما مخالفم
1 غیر از زبان روسی به زبان انگلیسی هم می شود تحصیل کرد
2 دوستانی هستند که 1 سال در روسیه بوده و امتحان جامع را داده بعد در ایران 2 تا 3 سال بر روی تز خود کار میکنند
3 ای کاش کمی عادلانه تر با این موضوع برخورد کنید
4 خواهشمندم لطف کنید نظرات دیگران را هم نمایش دهید
5 دکتری گرفتن به این سختی که شما فکر می کنید نیست و با کمی تلاش و مطالعه می توان به هدف دست یافت