نمایش هیجان‌انگیز پرسپولیس و افسوس بزرگ یحیی
پرسپولیس در جام حذفی باخت و از گردونه مسابقات کنار رفت. یک دیدار جذاب و پرگل که ۱۲۰ دقیقه تماشاگران را در هیجان نگه داشت و سرانجام در ضیافت پنالتی بلیط صعود به میزبان رسید.
حذف پرسپولیس به عنوان مدافع قهرمانی آنقدر اتفاق مهمی بود که روی خیلی از اخبار و حواشی سایه بیندازد، اما وقتی که غبار هیجان بخوابد، وظیفه کارشناسان است که حقایق بازی را ببینند و آنالیز کنند.
در این مسابقه پرسپولیس ضعف‌های عجیب و غریبی داشت، اما بازیکنان درخشانی هم داشت. بازیکنانی مثل آل‌کثیر و اورونوف که در همان دقایق ابتدایی نیمه اول تیم مهمان را دو گل پیش انداختند. عیسی در وقت اضافه هم دوباره گل زد.
این روز‌ها خیلی‌ها از کیفیت کار مربی برزیلی پرسپولیس صحبت می‌کنند. آشکارا سبک بازی این تیم تغییر کرده و دیگر نسبت به زمان گل‌محمدی با تیم محتاطی طرف نیستیم. تیمی که بعد از زدن هر گل به فکر زدن گل‌های بعدی است و، چون به حمله فکر می‌کند، در دفاع هم زیاد غافلگیر می‌شود.
همه این حرف‌ها تکراری است، اما یک حقیقت پنهان هم دارد. اینکه هر مربی سیستم و روش بازیش را بر اساس داشته‌هایش طراحی می‌کند. تصور کنید اگر همین دو بازیکن در اختیار یحیی گل‌محمدی بودند چقدر می‌توانست در نتایج این تیم و سرنوشت نیمکت پرسپولیس موثر باشد!
بدون شک داشتن همین دو بازیکن یعنی عیسی و اورونوف در دور رفت می‌توانست چنان تغییری ایجاد کند که یحیی گل‌محمدی حالا حالا‌ها امپراطور سرخ باقی می‌ماند. به خصوص در شیوه بازی تیم یحیی که خط دفاعی سر و سامان بهتری داشت و گل زدن به این تیم سخت بود.
در این سال‌ها تیم یحیی اکثر مواقع وقتی گل اول را می‌زد و جلو می‌افتاد، برنده بازی بود و هر زمانی این تیم از داشتن یک بازیکن تمام کننده و گلزن رنج می‌برد پرسپولیس هم به دردسر می‌افتاد. فقط فرض کنید حتی یکی از این دو بازیکن در تیم یحیی حضور داشتند که فرصت‌های بالای ۷۰ درصدی را همیشه گل می‌کنند، آن وقت الان چقدر همه چیز تفاوت داشت!
